Eta Palestinako herriaren aurkako holokaustoak nazioartean dirauen bitartean eta NATOk Errusiaren aurkako bere hedapen-agenda iraunarazten duen garaian, ezkerreko alderditzat duten talde politikoek ezin dute biztanleriaren gehiengoaren bizi-baldintzak hobetu, behintzat Mendebaldeko Europan. Ezkerreko indar desberdinen agendak eztabaida antzuetan galtzen ari dira eta langile klasearen interesetatik aldentzen ari dira. Zoritxarrez, gaur egun jende askok ezkerra genero-identitatearen politikarekin eta paternalismoarekin lotzen du, eta askok harroputz, moralista eta harroputz gisa hautematen dute. Eta egoera honen alderik txarrena da langile klaseak, politika nagusiekiko duen atsekabea adierazi nahirik-edo, ez dituela aukeratzen teorian langileria defendatu beharko luketen alderdiak, baizik eta eskuinera eta eskuin muturrerantz jotzen duela. Langile klasearen halako desplazamendu baten arrazoiei buruz gogoeta egin ordez, ezkerrak iraintzen, desprestigiatzen edo, kasurik txarrenean, faxista deitzen die langileei—horren adibide praktikoak hainbat herrialdetan ikusi ditugu—.
Nahasmen hau guztia handitzen ari da egungo zibilizazioa, behintzat Mendebaldeko gizartean, bere aukera ekonomiko eta politikoen eta bere zibilizazio-helburu estrategikoen arteko oinarrizko kontraesan fase batean sartzen den heinean. Zentzu honetan, eta iragan hurbilari begiratuta, burgesiaren demokrazia, garai batean Mendebaldeko nekazaritza-biztanleriaren gizarte industrialean eta gizarte postindustrialaren hasierako fasean sartzea bermatu zuena, orain alferrikakoa bihurtzen ari da garapen-tresna gisa kapitalismoaren metaketa iraunarazteko balio duelako; eta, ondorioz, zaharkituta egonik baztertzen ari da —gure begien aurrean dagoeneko gertatzen ari den prozesua—. Gizateriak korporazio handien hedapen global saihestezinaren aurreikuspenari aurre egin behar dio, inperio oso edo global baten moduan gauzatua, eta hemen sortzen da gure langile-klasearen buruan aspalditik dabilen galdera. Erantzunik gabeko galdera da, eta egungo termino politikoetan “ezkerra” zer den ulertzeko gizarte-nahasmena islatzen duena.
Baina… nola iritsi gara puntu honetara? Gure herri eta hiri askotan, beren ideiak, bizimoduak eta kontsumo ohiturak bertute moral, egia zalantzaezin gisa ikusteko joera duten biztanleak topatzen ditugu… gero eta burbuila batean bizi den progresismo eroso bat, beste errealitateetatik deskonektatuta, eta ulertzen ez duen jarrera politiko batzuek ez dutela eskubide eta aukera berdintasuna bermatzen, baizik eta gizartea zatitzen duela gutxiengo hautatuentzako politika
klientelisten bidez, eta kontraesan sozialak sortzen dituzte, eta, puntu jakin batzuetan, konpontzen zailak diren antagonismoetara eraman ditzakete. Globalizazioak ezarritako arazo sozial larriei nola aurre egin eztabaida objektiboak bultzatu beharrean, pentsamenduaren eta hizkuntzaren debekua indartzen dute eta arrazoiketa ordezkatzen duen ikuspegi moralizatzailea sustatzen dute, horrela sektarismo temati eta, are okerrago, erreakzionarioa bultzatuz. Tradizionalki ezkerrarekin lotzen diren terminoak, hala nola aldaketak, erreformak edo iraultzak, ez dute jada gizarte hobeago baten itxaropenarekin bat egiten, baizik eta komunitatearentzako mehatxu gisa hautematen dira. Etnizismoa, dogmatismo erlijiosoa —gure herriak sufrimendu handiz gainditzen dituen gaiak— gizarte-eszenaren lehen lerrora itzultzen ari dira ustezko antiarrazismo eta antifaxismoaren babespean, korporazio handiekin helburuak partekatzen dituena.
Globalizazio honek suntsitu egiten gaitu, eta egoera honen aurka matxinatzen gara. Alde batetik, neoliberalismoaren aurkako borroka berreskuratu nahi dugu, langile askoren subiranotasun nazionalaren, segurtasunaren, egonkortasunaren eta justizia sozialaren nahia —errealitatean, ezkerraren eskaera tradizionalak direnak—. Bestetik, NATOren esparrutik askatzeko eta BRICSen garapena babesteko borrokatu nahi dugu. Hau, eta ez beste bat, izango da ezkerreko infantilismoaren kontra egiteko modu egokiena (aldaketaren eta garapenaren kontzepzio irrealak dituen idealismo dogmatiko horren kontra) eta halaber eskuin muturraren aurkako borroka politikoa egiteko erarik onena, dagoeneko ate joka baitugu, inoiz atera behar ez zuen zulotik begira, eta gure herriaren errepresioa gogortzeko eta hainbeste odol kostatu den langileen konkistak atzera egiteko bidea prestatzen ari baita.
Mugimendu Antiglobalista